Een gesprek starten met je kind… voor veel ouders is dit een lastige opgave. Niet omdat ze het niet willen, maar omdat kinderen nu eenmaal niet altijd zulke uitbundige praters zijn. Zeker pubers of jonge kinderen die de emoties nog niet goed herkennen, kunnen een uitdaging vormen voor jou als ouder. En dat terwijl je enkel wilt horen je de dag was voor je kind of wat er aan de hand is als je ziet dat je kind overstuur of verdrietig is. 

Ik hoor geregeld ouders vertellen dat hun kind korte en bondige antwoorden geven waardoor het gesprek al snel stukloopt. Doorvragen lukt dan niet meer en uiteindelijk ben je als ouder nog niets wijzer geworden van wat er in het koppie van je kind omgaat. Frustrerend, maar je bent niet de enige ouder die er moeite mee heeft. Gesprekken voeren met (jonge) kinderen vraagt gewoon soms om wat extra handvatten.  

Hoe begin je een goed gesprek met je kind? En dan heb ik het niet over de zogenaamde ‘slecht-nieuwsgesprekken’ of de zware onderwerpen, maar gewoon de gesprekken die je met je kind hebt over hoe de dag geweest is, wat je kind beleefd heeft en wat er in je kind omgaat. Want iedere keer het antwoord “Ja, goed” op de vraag hoe school was, word je als ouder ook weleens zat en het zegt eigenlijk helemaal niets over hoe je kind de dag beleefd heeft.  

Het belangrijkste is misschien wel tijd. Neem echt de tijd om te luisteren naar je kind. Als jij nog achter je laptop aan het werk bent en je vraagt terloops hoe de dag was, zul je merken dat je kind vrij kortaf antwoord zal geven. Je toont namelijk niet volledig je interesse in je kind. Het is begrijpelijk dat je alle ballen probeert hoog te houden, maar jouw kind ziet dat niet op die manier. Die ziet enkel je achterhoofd en je vingers over het toetsenbord gaan.  

Daarbij is de tijd waarop je het gesprek begint van belang. Geef je kind eerst even de ruimte om de dag voor zichzelf te laten bezinken. Op school heeft hij allerlei prikkels binnengekregen, ervaringen opgedaan en emoties gevoeld, die hij zelf ook nog een plekje moet geven. Wanneer jij je kind gelijk bevraagd, weet je kind simpelweg niet altijd hóe de dag geweest is. Alle indrukken lopen nog door elkaar en over elkaar heen.  

Door open vragen te stellen help je jezelf al aardig op weg. Je laat zien dat je interesse hebt waardoor je kind kan aanvoelen dat hij serieus genomen zal worden als hij zijn verhaal vertelt. Zo is er gelijk meer kans op een open en eerlijk gesprek tussen jou en je kind. Door het antwoord van je kind te herhalen, laat je merken dat je je kind echt hoort. Vraag daarna eventueel nog eens verder door. Dit vergroot nogmaals het gevoel van gehoord worden bij je kind.  

Enkele, eigenlijk, simpele tips zijn: zorg dat je op dezelfde hoogte bent als je kind. Ga dus door je knieën of ga naast je kind op de bank zitten. Zorg daarnaast voor oogcontact. Optimaal oogcontact met je kind krijg je door op ooghoogte van je kind te gaan zitten. Hierdoor is er direct een connectie tussen jullie. Tot slot misschien wel de allerbelangrijkste: luister. Laat merken dat je je kind hoort. Herhaal, benadruk en vraag door. Op die manier laat jij merken oprecht interesse te hebben in dat wat je kind je vertelt.  

Bij ons thuis sluiten we de dag altijd af met een gesprek. Dit houden we simpel gezien het tijdstip, maar de meiden gaan er rustiger door slapen. We merken dat ze de dag op een rijtje hebben kunnen zetten en als ze dat niet uitspreken, duurt het vaak langer voor ze in slaap vallen want in bed willen ze dan nog van alles vertellen. We vragen standaard naar de 4 ‘B’s’ van hun allebei. Wat maakte ze bang, boos, bedroefd en blij? En wat vonden ze het leukste/minst leuke van de dag en waarom?  

Op die manier geef je ze de ruimte om te vertellen, we maken er ook echt tijd voor waardoor zij het gevoel hebben dat we er helemaal voor hen zijn en ze leren naar elkaar te luisteren. En geloof me, soms komen de grappigste antwoorden voorbij waarvan je je afvraagt waarom ze dat benoemen! Maar voor hen is het belangrijk, dus voor ons ook. En soms komen er ook hele lieve antwoorden voorbij. Je moet op alles voorbereid zijn maar dat houdt dit soort gesprekken juist zo leuk. 

Tot slot: 
Een laatste tip die zeker kan helpen is: laat je kind tekenen. Wij hebben altijd tekenspullen op tafel liggen als de meiden uit school komen. Voor hun is het een manier om de dag ‘onder woorden’ te brengen. Tekenen is voor kinderen ook een manier van communiceren maar dan zonder woorden. Soms komen er tekeningen voorbij waar we een gesprek over beginnen, soms is het gewoon een tekening. Het is een manier van ontlading maar ook een gespreksstarter. Maar het allerbelangrijkste tijdens een gesprek met je kind is: Luister naar je kind en hóór je kind.