“Lust ik niet, mama!”, “Ieuw, dat ziet er vies uit” of “Wat is dát?”, dit zijn nog maar enkele van die zinnetjes die je als ouder waarschijnlijk allemaal al eens gehoord hebt uit de mond van je kind. Zeker als je eens een nieuw recept wilt proberen, is er vaak weerstand bij je kind om het te proeven. Maar er zijn ook kinderen die, om wat voor reden dan ook, moeite hebben met het proeven van nieuw eten. Ook wij hebben daar ervaring mee, zoals je misschien wel gelezen hebt in zowel een eerdere blog als in een persoonlijk stukje op Facebook en Instagram.

Als ouder kan het je tot het uiterste drijven wanneer je kind voor de zoveelste keer zijn neus ophaalt voor het eten wat jij met zoveel liefde elke avond kookt. En hoe vaak je ook zegt dat het écht wel lekker is, dat ze op z’n minst moeten proeven, na 10 keer is het begrijpelijk dat je het misschien wel opgeeft en enkel dat bereidt waarvan je weet dat je kind het in elk geval eet.

Vaak wordt de sfeer aan tafel er niet gezelliger op als je kind zit te mokken, jij gefrustreerd bent en je partner nog probeert de boel te sussen. En die ongezellige sfeer werkt weer negatief op het eetgedrag van je kind. Want het is nu eenmaal zo: gezelligheid aan tafel kan een groot verschil maken in het eetgedrag. Wat bij ons één manier is gebleken die bij onze oudste werkt, is de zogenaamde ‘proefkaart’. Hieronder zal ik de stappen van deze kaart kort toelichten:

1. Kijken: hierbij kijkt je kind enkel naar het eten. Dit kun je werkelijk overal doen. In de supermarkt, in een restaurant, op de markt en aan tafel. Je kind omschrijft hierbij wat hij ziet en leert de uiterlijke kenmerken kennen. Laat hem uitgebreid vertellen over wat er te zien is aan het product.
2. Voelen: wanneer kijken goed gaat, kan je kind het product vasthouden. Laat hierbij je kind weer duidelijk verwoorden wat hij ervaart. Voelt het bijvoorbeeld ruw, glad of bij bijvoorbeeld pindakaas: voelt het glad of zitten er stukjes in.
3. Ruiken: deze stap zorgt ervoor dat je kind dicht bij het product moet komen. De geur van eten is net als smaak erg belangrijk. Laat je kind hier omschrijven hoe hij het vindt ruiken. Ruikt het dus lekker, niet lekker, zoet of juist niet.
4. Lippen: nu begint het voorproeven pas echt. Je kind zal het stukje eten gaan proeven met de lippen. Dit kan voor kinderen al erg spannend zijn dus geef ze de tijd. Je kind komt nu heel dicht bij het punt waarop eten de mond in gaat. Hij zal het eten tegen zijn lippen aanhouden en omschrijven hoe dit voelt. En wie weet lukt hij daarna zijn lippen wel af.
5. Tong: nu moet de mond van je kind echt open. Met zijn tong zal hij nu gaan proeven. Op de tong zitten de smaakpapillen, dus je kind zal ook echt de smaak ervaren. Geef je kind alle ruimte om het ook weer uit te spugen of gelijk weg te spoelen met een slokje water. Hij zal misschien ook moeten wennen aan het gevoel in de mond.
6. Klein hapje: bij deze stap neemt je kind een heel klein hapje van het eten. Hoe klein, dat mag hij zelf bepalen. Ga niet aandringen op gelijk een grotere hap. Laat hem eerst eens ervaren hoe een klein beetje voeding smaakt en voelt in de mond. Ook tijdens deze stap mag je kind het gewoon weer uitspugen of wegspoelen.
7. Hap!: de naam zegt het al, je kind zal een gewone hap nemen. Laat je kind goed kauwen, maar wil hij het niet doorslikken, geef hem dan de ruimte om het uit te spugen. Net als jijzelf, zal ook je kind niet alles lusten. Pushen om toch de hap door te slikken kan een averechts effect hebben en dan kun je weer van voren af aan beginnen.

Belangrijk is om je kind te prijzen bij elke poging en elke stap. Wil hij in het begin niet verder dan ruiken? Prima, hartstikke goed dat hij wel goed gekeken, gevoeld en geroken heeft! Door de druk er van af te halen, zal je kind zich vrijer voelen in het proefproces. En op die manier zul je, naarmate je dit vaker doet, merken dat de sfeer aan tafel zal verbeteren. Dit hele proces kan ook voor een hoop plezier zorgen. De stap van het voelen, kan een heerlijke kliederboel vormen. Ik geef eerlijk toe: ik vind het vreselijk als er overal bijvoorbeeld appelstroop zit, maar de trotse en brede glimlach van mijn oudste dochter, maakt alle troep het waard! En als ze een paar stappen heeft doorlopen, is dat voor zowel haar als voor ons een hele overwinning. Of ze stap 7 nou haalt of niet.

Tot slot:
Het ene kind zal nu eenmaal sneller geneigd zijn om nieuwe dingen te proberen dan een ander. Laat je kind rustig kennismaken met nieuw eten en blijf het ook geregeld aanbieden. Zoals bekend moet je 10 tot 15 keer proeven eer je weet of je iets lust of niet. Lust je kind het in het begin niet, maar heeft hij wel alle stappen doorlopen? Prima, dan doe je over twee weken nogmaals het stappenplan. En het sámen doorlopen van alle stappen kan ook hartstikke gezellig en leuk zijn. Maak er maar een feestje van!